บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก มิถุนายน, 2018

ROOM XVIII

สิ้นคำพูดนั้นนิ้วชี้ของมาร์คที่เอื้อมไปจุ่มในถ้วยน้ำผึ้งบนถาดก็ส่งเข้าไปในปากอิ่มที่เผยออยู่แตะลงบนลิ้นนุ่ม รสสัมผัสหวานของน้ำผึ้งบนลิ้นที่ถูกส่งเข้าปากอิ่มทำให้แบมแบมค่อยๆ ละเลียดชิมมันจากนิ้วแกร่งจนได้ยินเสียงคำรามต่ำๆ จากลำคอแกร่งที่เต็มไปด้วยความพอใจ  ก่อนที่นิ้วแกร่งจะถอนออกแทนที่ด้วยริมฝีปากร้อนที่ทาบทับลงมาอีกครั้งเพื่อมอบสัมผัสร้อนระอุและเพื่อเชยชิมความหวานล้ำของน้ำผึ้งที่ยังคงติดค้างอยู่ในริมฝีปากอิ่มทุกหยดหยาดจนคนถูกจูบแทบขาดใจ ร่างระหงถูกดันให้ลงไปพิงหมอนจนอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน ขณะที่มือหนาอีกข้างเอื้อมไปหยิบถ้วยน้ำผึ้งจากถาดนั้นมาถือเอาไว้ ก่อนที่เขาจะเทราดลงมาตั้งแต่ซอกคอหอมกรุ่นลากยาวมาถึงยอดอกทั้งสองข้างและหน้าท้องแบนราบ สัมผัสเย็นๆ ที่ตกกระทบผิวนิ่มอย่างอ้อยอิ่งทำให้เจ้าของเรือนร่างนั้นต้องเกร็งตัวด้วยอารมณ์ที่ตีกันมั่วไปหมด “อา...” เมื่อเขาเทจนพอใจแล้วริมฝีปากร้อนก็ก้มลงมาเชยชิ้มน้ำผึ้งสีอำพันแสนสวยตรงซอกคอหอมกรุ่นก่อน ค่อยๆ ละเมียดละไมขบเม้มแทะเล็มเพื่อเชยชิมอย่างช้าๆ ลิ้นร้อนที่ตวัดลากผ่านผิวนุ่มที่ค่อยๆ ร่นลงมาเรื่อยจนถึงกลางอกและยอดอกทั้งสอง ชาย