บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก 2018

ROOM XX

“อื้อ พี่มาร์คเดี๋ยว!” ภายในห้องนอน ของหอพักนักศึกษาที่แสนคุ้นเคย บนเตียงนอนหลังใหญ่ที่มีร่างของคนสองคนที่กำลังกอดรัดกันอย่างร้อนแรง เสียงครางกระเส่าหวานดังก้องไปทั่วทั้งห้อง ยามที่ริมฝีปากอุ่นร้อนกำลังพรมจูบไปทั่ว ร่างระหงพร้อมทั้งขบเม้มแรงๆ จนขึ้นรอยประดับสีสด มือเรียวกำหมอนใบนุ่ม ที่ตัวเองหนุนอยู่ ไว้แน่น จนนิ้วขึ้นข้อขาวเมื่อแก่นกายเล็กถูกชักรูดแรงๆ จนเจ้าของมันต้องดิ้นพราดด้วยความเสียวกระสัน             ไม่รู้เพราะว่าไม่ได้ร่วมรักกันมาหลายเหลือหรือว่าอย่างใดทำให้ร่างน้อยรู้สึกว่าอีกฝ่ายนั้นรุนแรงกว่าปกติ             “ บอกแล้วใช่ไหมว่าเด็กดื้อจะต้องโดนลงโทษ ”  เสียงทุ้มต่ำ พูดแม้จะฟังดู ราบเรียบยังไงแต่คนฟัง อย่างแบมแบม กลับรู้ว่า นั่นเป็นคำเตือนสุดท้ายที่เขาจะได้รับก่อนที่จะถูกลงโทษด้วยบทลงโทษอันแสนวาบหวาบและทรมานอย่างแสนสุขจากคนที่คร่อมทับเหนือร่างตนอยู่             “ ผม...แบมเปล่า แค่ไปช่วยรุ่นพี่เขาเฉยๆ ”  สรรพนามที่ใช้ผิดถูกๆ เอ่ย บอกเสียงแผ่วหวานยามที่แก่นกายเล็กถูก อีกคน กอบกำไว้มั่น ทั้งยังชักรูด เป็นจังหวะที่ทำให้ทั้งร่างแทบขาดใจตาย ด้วยความกระสัน     

ROOM XVIII

สิ้นคำพูดนั้นนิ้วชี้ของมาร์คที่เอื้อมไปจุ่มในถ้วยน้ำผึ้งบนถาดก็ส่งเข้าไปในปากอิ่มที่เผยออยู่แตะลงบนลิ้นนุ่ม รสสัมผัสหวานของน้ำผึ้งบนลิ้นที่ถูกส่งเข้าปากอิ่มทำให้แบมแบมค่อยๆ ละเลียดชิมมันจากนิ้วแกร่งจนได้ยินเสียงคำรามต่ำๆ จากลำคอแกร่งที่เต็มไปด้วยความพอใจ  ก่อนที่นิ้วแกร่งจะถอนออกแทนที่ด้วยริมฝีปากร้อนที่ทาบทับลงมาอีกครั้งเพื่อมอบสัมผัสร้อนระอุและเพื่อเชยชิมความหวานล้ำของน้ำผึ้งที่ยังคงติดค้างอยู่ในริมฝีปากอิ่มทุกหยดหยาดจนคนถูกจูบแทบขาดใจ ร่างระหงถูกดันให้ลงไปพิงหมอนจนอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน ขณะที่มือหนาอีกข้างเอื้อมไปหยิบถ้วยน้ำผึ้งจากถาดนั้นมาถือเอาไว้ ก่อนที่เขาจะเทราดลงมาตั้งแต่ซอกคอหอมกรุ่นลากยาวมาถึงยอดอกทั้งสองข้างและหน้าท้องแบนราบ สัมผัสเย็นๆ ที่ตกกระทบผิวนิ่มอย่างอ้อยอิ่งทำให้เจ้าของเรือนร่างนั้นต้องเกร็งตัวด้วยอารมณ์ที่ตีกันมั่วไปหมด “อา...” เมื่อเขาเทจนพอใจแล้วริมฝีปากร้อนก็ก้มลงมาเชยชิ้มน้ำผึ้งสีอำพันแสนสวยตรงซอกคอหอมกรุ่นก่อน ค่อยๆ ละเมียดละไมขบเม้มแทะเล็มเพื่อเชยชิมอย่างช้าๆ ลิ้นร้อนที่ตวัดลากผ่านผิวนุ่มที่ค่อยๆ ร่นลงมาเรื่อยจนถึงกลางอกและยอดอกทั้งสอง ชาย

ROOM XII

สิ้นคำที่เป็นเหมือนคำอนุญาตและการตัดสินใจของร่างน้อยริมฝีปากอุ่นร้อนก็ประกบลงมาที่ปากอิ่มทันทีพร้อมกับร่างหนาที่เปลี่ยนมาขึ้นคร่อมคนตัวเล็กขณะที่มือหนึ่งก็เชยคางของคนใต้ร่างให้เงยหน้าขึ้นมาให้ได้องศาที่แนบแน่นมากขึ้น และเมื่อใบหน้าคมคายขยับมากดจูบที่เรียวปากหอมหวาน คนตัวเล็กก็ได้แต่ปิดปรือดวงตาอย่างยินยอม จูบที่ชายหนุ่มมอบให้อย่างอ่อนหวาน ปลายลิ้นที่ยิ่งร้อนเพราะอุณหภูมิในร่างกายของอีกฝ่ายที่สูงขึ้นไล้เลียไปทั่วกลีบเนื้อนิ่มสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากอุ่นนุ่ม ตวัดเกี่ยวความนุ่มนิ่มจนร่างเล็กได้แต่สั่นสะท้านจากรสสัมผัสที่ร้อนแรงต่างไปจากทุกที มือเรียวที่ยามแรกวางทิ้งเอาไว้ข้างกายตอนนี้กลับยกขึ้นเกาะเกี่ยวไหล่แกร่งเหมือนหาที่ยึดเกาะ “ อ้ะ...พี่มาร์ค... ”  เสียงหวานที่ครวญครางเบาๆ อย่างไม่ประสาเมื่อมือหนาสอดเข้าไปในสาบเสื้อของเขาพร้อมกับใช้นิ้วหยาบกร้านอย่างบุรุษเพศขยี้ที่ยอดอก เสียงหวานที่ครวญครางออกมานั้นยิ่งเร่งเร้าความต้องการของชายหนุ่มจนแทบสิ้นไร้สติ ในหัวของเขาตอนนี้รู้เพียงว่าต้องการสัมผัสความอ่อนหวานของคนตรงหน้ามากกว่านี้ “ แบมแบม...รักนะ... ”  เสียงทุ้มกระซิบเรียกชื่อคน