ROOM XX

“อื้อ พี่มาร์คเดี๋ยว!”

ภายในห้องนอนของหอพักนักศึกษาที่แสนคุ้นเคยบนเตียงนอนหลังใหญ่ที่มีร่างของคนสองคนที่กำลังกอดรัดกันอย่างร้อนแรง เสียงครางกระเส่าหวานดังก้องไปทั่วทั้งห้อง ยามที่ริมฝีปากอุ่นร้อนกำลังพรมจูบไปทั่วร่างระหงพร้อมทั้งขบเม้มแรงๆ จนขึ้นรอยประดับสีสดมือเรียวกำหมอนใบนุ่มที่ตัวเองหนุนอยู่ไว้แน่นจนนิ้วขึ้นข้อขาวเมื่อแก่นกายเล็กถูกชักรูดแรงๆ จนเจ้าของมันต้องดิ้นพราดด้วยความเสียวกระสัน

           ไม่รู้เพราะว่าไม่ได้ร่วมรักกันมาหลายเหลือหรือว่าอย่างใดทำให้ร่างน้อยรู้สึกว่าอีกฝ่ายนั้นรุนแรงกว่าปกติ

            “บอกแล้วใช่ไหมว่าเด็กดื้อจะต้องโดนลงโทษ” เสียงทุ้มต่ำพูดแม้จะฟังดูราบเรียบยังไงแต่คนฟังอย่างแบมแบมกลับรู้ว่านั่นเป็นคำเตือนสุดท้ายที่เขาจะได้รับก่อนที่จะถูกลงโทษด้วยบทลงโทษอันแสนวาบหวาบและทรมานอย่างแสนสุขจากคนที่คร่อมทับเหนือร่างตนอยู่

            “ผม...แบมเปล่า แค่ไปช่วยรุ่นพี่เขาเฉยๆ” สรรพนามที่ใช้ผิดถูกๆ เอ่ยบอกเสียงแผ่วหวานยามที่แก่นกายเล็กถูกอีกคนกอบกำไว้มั่นทั้งยังชักรูดเป็นจังหวะที่ทำให้ทั้งร่างแทบขาดใจตายด้วยความกระสัน

            ฟึ่บ

            แต่ดูเหมือนว่าคนที่ยังคงมีอารมณ์หึงหวงอยู่นั้นจะไม่พร้อมรับฟังใดๆ ทั้งสิ้นพร้อมกับเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาที่เมื่อครู่ยังคงซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอหอมกรุ่นให้ลงมาที่เอวคอดกิ่วราวกับต้นหลิวริมฝีปากอุ่นร้อนพรมจูบไปทั่วทั้งยังขบเม้มเบาๆ ปลายลิ้นร้อนผ่าวตวัดเลียความนิ่มนวลที่เขาหวงแหนลากยาวไปถึงต้นขาด้านในที่ไวต่อสัมผัส

            “พี่มาร์ค...ใจเย็นๆ อ้ะ!” แบมแบมหวีดร้องออกมาเสียงหวานเมื่อคนเหนือร่างยังคงมุ่งมั่นที่จะฟัดตนแรงๆ จนรอยกลีบกุหลาบขึ้นเต็มตัวไปหมดขณะที่มือใหญ่ก็แหวกก้นนุ่มออกช้าๆ เผยช่องทางสีสด ก่อนที่นิ้วใหญ่จะกดสอดเข้าไปจนสุดอย่างรวดเร็วทีเดียวสองนิ้วหมุนควงครู่นึงแล้วค่อยเพิ่มจำนวนนิ้วให้มากขึ้นจนร่างทั้งร่างของแบมแบมกระตุกวาบเรือนร่างเล็กยิ่งร้อนผ่าวไปกับความต้องการที่เริ่มพุ่งสูงขึ้นกว่าเดิม

            “นายดื้อเองนะ” คนพูดน้อยขยับมากระซิบข้างริมหูแล้วขบเม้มเบาๆที่ติ่งหูนิ่ม ขณะที่มือใหญ่ทั้งสองยังคงทำงานของมันได้ดีและยังคงขยับไปตามส่วนอ่อนไหวกลางตัวของคนน่ารักข้างนึง อีกข้างก็ยังคงหมุนควงที่ช่องทางด้านหลังให้คุ้นชินเพื่อเตรียมรอรับกับอะไรที่ใหญ่กว่าที่จะตามเข้ามาในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าแล้ว

            “แต่ผมแค่ อื้อ ไปชะ...ช่วยพี่เขา อึ้ก แต่งตัวเอง อ๊า!” คนตัวเล็กที่พยายามเอ่ยแก้ต่างให้ตัวเองกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้เมื่อแก่นกายใหญ่กดสอดลึกเข้ามาในช่องทางอุ่นแทนนิ้วด้วยความรวดเร็วจนแทบจุก ความเสียวกระสันพุ่งวาบไปทั้งร่างพร้อมกับใบหน้าสวยหวานกว่าผู้หญิงหลายคนที่บิดเบี้ยวด้วยความทรมานอันแสนหวาน

           ความร้อนผ่าวที่ขับเคลื่อนอยู่ในร่างเริ่มด้วยความเนิบช้าก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นจังหวะหนักหน่วงขึ้นจนใบหน้าสวยหวานจะเงยขึ้นอย่างเสียวซ่านอ้อมกอดแข็งแกร่งกระชับร่างน้อยแน่นยามที่สอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกันแม้จะรุนแรง เร่าร้อน ทว่าก็แฝงด้วยความอ่อนโยน

            “พี่มาร์ค แรง อึก ไป” อาจจะเพราะไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางกายกันมาหลายเดือนพอกลับมาเจอศึกหนักร่างกายจึงปรับตัวไม่ทันเท่าไหร่จึงต้องร้องประท้วงคนเหนือร่างด้วยน้ำเสียงที่ขาดหวง คำประท้วงนั้นได้รับจากรับฟังจากคนรักและยอมผ่อนจังหวะลง หากแต่มือใหญ่ก็บีบขยี้ยอดอกสีหวานแรงๆอย่างหยอกเย้าให้คนใต้ร่างสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจและเสียวซ่านทั้งที่อกกับช่องทางข้างหลังยามที่ขยับส่ายรับความแข็งแกร่งที่สอดลึกเข้ามาเป็นจังหวะเดียวกัน

            “อึก พะ...พี่มาร์ค? อา...” ในยามที่อารมณ์ของทั้งสองคนที่กำลังจะพุ่งสู่จุดสู่สุดนั้นเองจู่ๆ ร่างหนาก็หยุดการเคลื่อนไหวทั้งหมดจนนัยน์ตาสวยฉ่ำด้วยหยดน้ำแห่งอารมณ์ต้องเปรือขึ้นมาอย่างที่เต็มไปด้วยคำถาม ร่างกายของเขากำลังทรมานจากความต้องการจนบิดเร่าไปทั้งร่างจากการที่ไม่ได้ปลดปล่อยเสียที

            “คราวหลังจะทำอีกไหม” มาร์คโน้มหน้ามากดจูบที่ขมับชื้นเหงื่อพลางค่อยๆ กดสอดท่อนเนื้อร้อนของตัวเองเข้าไปเบาๆ ที่ทำให้คนตัวเล็กได้แต่บิดกายเร้ากับความทรมานแสนหวานทว่าก็ไม่มากพอที่จะไปถึงปลายทางของอารมณ์ได้ดั่งหวังเช่นกัน

            “ผม...แบม...อึก”

            “ว่าไงครับ” มาร์คกระซิบถามอีกครั้งเสียงต่ำอย่างรอคำตอบที่ต้องการ

            “อื้อ ตะ...ต่อไปนี้ผมจะระวัง ไม่ทำแล้ว พี่มาร์คได้โปรด...ฮื่อ” ความทรมานที่ร่างกายช่วงล่างก็ทำให้คนตัวเล็กพร้อมที่จะตอบตกลงทุกอย่างด้วยน้ำเสียงขาดห้วง ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความปวดหนึบที่ช่วงล่างจากการไม่ได้ปลดปล่อยแถมยังโดยนปลุกเร้าตลอดเวลาจนไฟแห่งราคะไม่สามารถมอดดับไปง่ายๆ

            “ดีมาก...เด็กดี” เพียงแค่ได้ยินคำที่ต้องการมือหนาก็ลูบหัวที่ชื้นเหงื่อของร่างน้อยเบาๆและเริ่มขยับเคลื่อนเข้าหาอย่างรุนแรงขึ้นอีกครั้งโดยเขาเป็นผู้คุมเกมส์ชักนำร่างน้อยให้ไปในจังหวะที่เขากำหนดจนไม่นานหลังจากนั้นร่างเล็กก็ได้ปลดปล่อยความต้องการออกมาในที่สุด

            “อ้ะ!”แล้วก็เพียงไม่นานเลยที่น้ำรักอุ่นๆ จะทะลักเข้ามาในช่องทางสีสดจนคนตัวเล็กสะดุ้งวาบกับความอุ่นที่รู้สึกได้ไปทั่วช่อง ก่อนที่พวกเขาจะเปลี่ยนอิริยาบถมานอนตระกองกอดกันอย่างแนบชิดให้หายคิดถึง

 กลับไปอ่านต่อได้ที่เนื้อเรื่องหลักเลยเน้อ